خلاصه گایدلاین زمین خوردن: ارزیابی و پیشگیری در افراد مسن و افراد ۵۰ سال به بالای در معرض خطر بیشتر

خلاصه گایدلاین NICE برای ارزیابی و پیشگیری از زمین‌خوردن در افراد بالای 65 سال و افراد 50 تا 64 سال با ریسک بالا (NG249)

Falls: assessment and prevention in older people and in people 50 and over at higher risk

NICE guideline
Reference number: NG249
Published: 29 April 2025

مقدمه:
گایدلاین منتشرشده توسط موسسه ملی سلامت و مراقبت‌های عالی (NICE) در تاریخ 29 آوریل 2025، با هدف ارزیابی و پیشگیری از زمین‌خوردن در افراد بالای 65 سال و افراد 50 تا 64 سال با عوامل خطر بالا، جایگزین گایدلاین قبلی (CG161) شده است. این سند بر شناسایی افراد در معرض خطر، انجام ارزیابی‌های جامع، ارائه مداخلات مناسب، و آموزش و حمایت از افراد برای کاهش خطر زمین‌خوردن تمرکز دارد. زمین‌خوردن یکی از مشکلات شایع در سالمندان است که می‌تواند منجر به آسیب، کاهش اعتمادبه‌نفس، از دست دادن استقلال و حتی مرگ شود.

نکات کلیدی و بالینی:

شناسایی افراد در معرض خطر (بخش 1.1):

ابزارهای پیش‌بینی خطر زمین‌خوردن توصیه نمی‌شوند، زیرا شواهد کافی برای دقت آن‌ها وجود ندارد (توصیه 1.1.1).
در محیط‌های اجتماعی (مانند خانه یا کلینیک)، باید از افراد در مورد سابقه زمین‌خوردن در سال گذشته پرس‌وجو شود (توصیه 1.1.2).
افرادی که در سال گذشته زمین خورده‌اند و دارای شرایط زیر هستند، باید ارزیابی جامع زمین‌خوردن و مدیریت آن دریافت کنند:
زندگی با ضعف (Frailty)
آسیب ناشی از زمین‌خوردن که نیاز به درمان پزشکی داشته است
از دست دادن هوشیاری مرتبط با زمین‌خوردن
ناتوانی در بلند شدن مستقل پس از زمین‌خوردن
داشتن دو یا چند زمین‌خوردن در سال گذشته (توصیه 1.1.3).
برای افرادی که یک‌بار زمین خورده‌اند و نقص در راه رفتن یا تعادل دارند، برنامه‌های ورزشی پیشگیری از زمین‌خوردن و ارزیابی خطرات محیطی منزل توصیه می‌شود (توصیه 1.1.5).
در بیمارستان‌ها و مراکز مراقبت اقامتی، ارزیابی جامع برای همه افراد توصیه می‌شود (توصیه 1.1.7).

ارزیابی جامع زمین‌خوردن (بخش 1.2):

ارزیابی جامع باید شامل بررسی عواملی مانند مصرف الکل، بررسی قلبی-عروقی، شناخت و خلق‌وخو، رژیم غذایی، سرگیجه، کفش و وضعیت پا، توانایی عملکردی، تعادل و قدرت عضلانی، شنوایی، بیماری‌های مزمن، مصرف دارو، معاینه عصبی، خطر پوکی استخوان و بی‌اختیاری ادرار باشد (توصیه 1.2.2).
عوامل خطر شناسایی‌شده باید به‌سرعت با مداخلات مناسب برطرف شوند (توصیه 1.2.3).

مداخلات برای کاهش خطر زمین‌خوردن (بخش 1.3):

در محیط‌های اجتماعی:

بررسی دارویی ساختاریافته برای شناسایی و تنظیم داروهایی که خطر زمین‌خوردن را افزایش می‌دهند (مانند داروهای روان‌گردان) توصیه می‌شود (توصیه‌های 1.3.2 و 1.3.3).
مکمل‌های ویتامین D برای پیشگیری از زمین‌خوردن توصیه نمی‌شوند، اما باید مطابق با راهنمایی‌های NHS برای سلامت استخوان و عضله استفاده شوند (توصیه 1.3.4).
ارزیابی و مداخله خطرات محیطی منزل با استفاده از ابزارهای معتبر، ترجیحاً توسط کاردرمانگر، توصیه می‌شود (توصیه‌های 1.3.5 و 1.3.6).
ارجاع به چشم‌پزشک برای افراد دارای نقص بینایی ناشی از آب‌مروارید (توصیه 1.3.7).
برنامه‌های ورزشی پیشگیری از زمین‌خوردن که شامل تعادل، هماهنگی، و قدرت عضلانی است، باید متناسب با نیازهای فرد و به‌صورت پیش‌رونده باشد (توصیه‌های 1.3.9 و 1.3.10).

در بیمارستان‌ها:

مداخلات باید متناسب با عوامل خطر فرد و محیط بیمارستان باشد (توصیه 1.3.15).
فعالیت بدنی تشویق شود، مانند بلند شدن از تخت و راه رفتن، مگر اینکه منع پزشکی وجود داشته باشد (توصیه 1.3.19).
ارجاع به خدمات اجتماعی پس از ترخیص برای مدیریت عوامل خطر توصیه می‌شود (توصیه 1.3.16).

در مراکز مراقبت اقامتی:

بررسی دارویی و تشویق به فعالیت بدنی مشابه با محیط‌های اجتماعی توصیه می‌شود (توصیه‌های 1.3.20 تا 1.3.25).
برنامه‌های ورزشی باید متناسب با توانایی‌ها و ترجیحات فرد باشد (توصیه 1.3.25).

حداکثر کردن مشارکت در مداخلات پیشگیری (بخش 1.4):

برای افزایش مشارکت، باید با فرد در مورد تغییرات قابل‌قبول و موانع احتمالی بحث شود، و برنامه‌ها باید انعطاف‌پذیر و متناسب با نیازهای فرد باشد (توصیه 1.4.1).
تمرینات تحت نظارت و انتخاب بین تمرینات فردی یا گروهی توصیه می‌شود.

آموزش و اطلاعات (بخش 1.5):

ارائه اطلاعات در مورد عوامل خطر فردی، راه‌های پیشگیری، چگونگی بلند شدن پس از زمین‌خوردن، و منابع حمایتی محلی و ملی توصیه می‌شود (توصیه 1.5.1).
در بیمارستان‌ها، آموزش در مورد استفاده از تجهیزات ناآشنا و نحوه درخواست کمک ضروری است (توصیه 1.5.2).
در مراکز مراقبت اقامتی، اطلاعات در مورد مدیریت نگرانی‌های ایمنی و استفاده از تجهیزات توصیه می‌شود (توصیه 1.5.3).

توصیه‌های پژوهشی:

بررسی دقت فناوری‌های پوشیدنی در ارزیابی خطر زمین‌خوردن.
ارزیابی اثربخشی مداخلات محیطی و نظارت پیشرفته در بیمارستان‌ها.
مطالعه مداخلات برای کاهش زمین‌خوردن در ساکنان مراکز مراقبت با زوال عقل.
بررسی اثربخشی فناوری‌های کمکی در محیط‌های اجتماعی.

نتیجه‌گیری:
این گایدلاین بر شناسایی زودهنگام، ارزیابی جامع، و مداخلات شخصی‌سازی‌شده برای کاهش خطر زمین‌خوردن تأکید دارد. تمرکز بر آموزش، فعالیت بدنی، و مدیریت عوامل خطر می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش آسیب‌های مرتبط با زمین‌خوردن کمک کند.

تهیه و تنظیم: فیزیوتراپیست ابراهیم برزکار

طبقه بندی مطالب وبلاگ فیزیوتراپی

مقالات مروری سیستماتیک (نظام مند) و گایدلاین های بالینی

مقالات فیزیوتراپی

مقالات استخوان شناسی

مقالات آناتومی اندام فوقانی

مقالات آناتومی اندام تحتانی

مقالات آناتومی ستون فقرات

تصویر و ابتدا-انتهای عضلات اندام های فوقانی و تحتانی

مروری بر آناتومی سیستم عصبی، عضلانی و اسکلتی ازطریق تصاویر

مقالات حرکت شناسی (کینزیولوژی)

مقالات سیستم عضلانی-اسکلتی، بیماری ها و اختلالات مربوطه